Przeciwko formie-pary

Clémence X. Clementine oraz wspólniczki z Infinite Venom Girl Gang

Na celowniku feministycznej krytyki jest zwykle sama systemowa opresja osób kobiecych – ewentualnie instytucja małżeństwa. Co jeśli jednak wroga nam jest sama forma (hetero-, queer- czy poli-) par – samo to, jak się kochamy? Tekst ten dostrzega w parze mechanizm ukierunkowujący nasze pragnienia tak, by służyły kapitałowi i patriarchatowi, pętający ich swobodę i zapobiegający tworzeniu więzi z innymi osobami, istotami i bytami. Przezwyciężenie formy-pary – ale i otwarcie się na wszystko, czego nie mieści i nauka swoich emocji – może dać szansę na pokonanie dotykającej nas alienacji i odnalezienie innego horyzontu dla miłości: zakochanie się w całym świecie.

Część serii Inne życie.

Demontowanie logiki pary nie jest wyrazem niesmaku wobec miłości, a raczej krytyką ukierunkowywania jej ku konkretnemu obiektowi. (…) Krytyka pary obejmuje raczej analizę tego, jak patriarchat zrekuperował kobiece pragnienie solidarności, intymności, ekscytacji, negacji i wydarzeń w konsolidację fallicznej władzy i gromadzenie kapitału.